هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین گرایش به نوآوری و استراتژی رقابتی بر اساس گونه های استراتژیک عمومی مایلز و اسنو است. این تحقیق از نظر هدف پژوهش از نوع کاربردی می باشد و از نظر شیوه گردآوری داده ها از دسته تحقیقات توصیفی-پیمایشی است. در این تحقیق، پنج شرکت برتر در چهار صنعت صنعت بانکداری، صنعت بیمه، صنایع غذایی و صنایع دارویی انتخاب شدند و سپس با استفاده از پرسشنامه اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پرسشنامه میان مدیران ارشد سازمان های مورد مطالعه توزیع شدند که تعداد 109 نفر به پرسشنامه ها پاسخ کامل دادند. آزمون های اماری تحلیل آزمون میانگین، نیکویی برازش، آزمون کای-دو و جداول تقاطعی رابطه بین گرایش به نوآوری و استراتژی رقابتی در سطح اطمینان 95% مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید بین گرایش سازمان به نوآوری و استراتژی رقابتی مورد استفاده سازمان (با توجه به گونه شناسی مایلز و اسنو) رابطه معنی دارد وجود دارد. نایج نشان می دهد که هر اندازه میزان گرایش و تمایل سازمان به نوآوری بیشتر باشد، شرکت ها از استراتژی هایی استفاده می کنند که در آن این تمایل لحاظ شده و می کوشند بیشتر تولید کننده نوآوری باشند. از این رو می توان گفت شرکت هایی که گرایش بالایی به نوآوری دارند از استراتژی پیشگامان بهره می گیرند و هنگامی که این تمایل کم می شود و گرایش شرکت به نوآوری متوسط یا پایین می باشد، شرکت ها می کوشند به ترتیب از استراتژی های تحلیلگران و مدافعان بهره گیرند.
