مقدمه: پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین رابطه حسابرس و صاحبکار با کیفیت حسابرسی می‌پردازد. هرچه دوره حسابرسی طولانی‌تر شود ممکن است باعث افزایش همدردی بین شریک حسابرسی و صاحبکار و درنتیجه بروز رفتار غیر اخلاقی توسط حسابرس شده که منجر به کاهش کیفیت حسابرسی می‌گردد. روش پژوهش: روش این پژوهش توصیفی – کاربردی است و از لحاظ نوع روابط بین متغیرها از نوع رگرسیون چند متغیره می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل 780 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 90 تا 95 بوده که با استفاده از روش حذف سیستماتیک(غربالگری) پالایش شده و 130 شرکت بعنوان جامعه آماری تحقیق باقی مانده است. در این تحقیق برای تخمین دیتاها و مدل ها از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی(در قسمت آمار توصیفی) و برای بررسی فرضیه‌ها از رگرسیون چندگانه مبتنی بر داده‌های ترکیبی(سال- شرکت) استفاده شده است یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که رابطه معکوس و معناداری بین رابطه حسابرس و صاحبکار با کیفیت حسابرسی وجود دارد . نتایج:نشان می دهد که هر چقدر روابط بین شریک حسابرس و صاحبکار(رابطه شخص به شخص) طولانی‌تر باشد، از کیفیت حسابرسی کاسته می‌شود.
