کارکنان و افراد هر سازمان با ارزش‌ترین سرمایه آن سازمان می باشند و نحوه ی مدیریت منابع انسانی می تواند بر عملکرد شغلی کارکنان تأثیرگذار باشد. مبانی نظری نشان می دهد متغیرهای گوناگونی می تواند این ارتباط را میانجی-گری نماید . مولفه‌ی رفتار غیراخلاقی در این پژوهش بعنوان متغییر میانجی درنظر گرفته شده است. روش این پژوهش توصیفی – پیمایشی است که به منظور گردآوری و جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. در این پژوهش برای متغیر مدیت منابع سازمانی از سه شاخص جو سازمانی، وضوح نقش و قصد ترک شغل و جامعه آماری این پژوهش شامل حسابرسان شاغل در حرفه ، حسابرسان داخلی و مستقل عضو جامعه حسابداران رسمی دراستان کردستان می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 70 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند . برای اندازه گیری پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است . و برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش از مدل سازی معادلات ساختاری ( SEM ) استفاده شده است . نتایج این پژوهش نشان داد که جوسازمانی تأثیر معناداری بر عملکرد حسابرسی ندارد ، وضوح نقش بر عملکرد حسابرسی تأثیر معناداری دارد ، قصد ترک شغل نیز تأثیر منفی و معناداری بر عملکرد حسابرسی دارد ، جو سازمانی تأثیر معناداری بر عملکرد حسابرسی با نقش میانجی رفتار غیر اخلاقی ندارد ، وضوح نقش با نقش میانجی رفتار غیر اخلاقی تأثیر معناداری بر عملکرد حسابرسی ندارد و قصد ترک شغل با نقش میانجی رفتار غیر اخلاقی تأثیر معناداری بر عملکرد حسابرسی ندارد .
