عدم تقارن اطلاعاتی و تضاد منافع بین سرمایه‌گذاران و مدیران باعث ایجاد خطر اخلاقی می‌شود که خطر اخلاقی به این معناست که ممکن است مدیران تصمیماتی اتخاذ کنند که منافع سرمایه‌گذاران را تامین نکند و این تصمیمات ناکارا، می‌توان به سرمایه‌گذاران کم‌تر و بیش‌تر از حد نیاز در نیرو اشاره کرد. یکی از راه‌های جلوگیری از تصمیمات اشتباه، ارتقایی کیفیت افشا است. لذا پژوهش حاضر به بررسی ارتباط کیفیت افشای اختیاری و ناهنجاری‌های حسابداری با نقش تعدیلگری کیفیت اقلام تعهدی اختیاری می‌پردازد. در پژوهش حاضر داده‌های 133 شرکت از میان شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را طی سال های 1391 تا 1401 مورد بررسی قرار گرفت و در مجموع 1463 سال- شرکت برای تحلیل در نظر گرفته شده است. این پژوهش در چارچوب پژوهش‌های توصیفی طبقه‌بندی و روش آزمون فرضیه‌ها، روش تجزیه و تحلیل آماری از نوع همبستگی و برای تحلیل آماری فرضیه‌ها از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که خالص دارایی‌های عملیاتی با کیفیت افشای اختیاری رابطه معکوس و معناداری دارد و اثر تعدیلگری کیفیت اقلام تعهدی اختیاری این رابطه منفی را تشدید می‌کند. همچنین رشد دارایی‌ها با کیفیت افشای اختیاری رابطه مثبت و معناداری دارد و متغیر کیفیت اقلام تعهدی بر این رابطه مثبت، اثر تعدیلگری نداشته است. همچنین نتایج نشان داد، بین کیفیت افشای اختیاری و سود غیرمنتظره رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و متغیر کیفیت اقلام تعهدی اختیاری بر این رابطه مثبت، اثر تعدیلگری نداشته است.
