این پژوهش تأثیر پذیرش و بهکارگیری استاندارد بینالمللی گزارشگری مالی شماره 9 بر کیفیت گزارشگری بانکها را بررسی مینماید. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع پیمایشی است که بهمنظور گردآوری و جمعآوری دادهها از ابزار پرسشنامه استفادهشده است. پرسشنامه پژوهش از نوع محقق ساخته است. جامعه آماری شامل مدیران ارشد، اعضای هیئتمدیره، هیئت عامل وکارشناسان ارشد بانکها و مؤسسات مالی و اعتباری، حسابرسان و اساتید دانشگاه هستند. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که پذیرش و بهکارگیری استاندارد بینالمللی گزارشگری مالی شماره 9، عدم تقارن اطلاعاتی بین بانکها و مؤسسات مالی و اعتباری مختلف را از طریق تأکید بر حسابداری ارزش منصفانه، کاهش میدهد. شناسایی و ارائه اطلاعات بهموقع در خصوص زیان اعتباری مورد انتظار در بانکها از دیگر یافتههای پژوهش است. علاوه بر آن، ارتقای مسئولیت پاسخگویی بانکها، جلوگیری از فساد در امر تسهیلات، افزایش خصوصیات کیفی اطلاعات حسابداری در بانکها و شناسایی و شفافسازی طبقات مطالبات غیر جاری در بانکها نیز از یافتههای پژوهش حاضر میباشد. افزایش شفافیت و شناسایی بهموقع زیان اعتباری مورد انتظار نیز از مهمترین مزایای بهکارگیری استاندارد بینالمللی گزارشگری مالی شماره 9 میباشد. نتایج پژوهش نشان داد که پذیرش و بهکارگیری استاندارد بینالمللی گزارشگری مالی شماره 9، کیفیت شناسایی و اندازهگیری معاملات، کیفیت شناسایی و اندازهگیری دارایی و بدهیها، کیفیت ارائه و افشای اجزای صورتهای مالی و خصوصیات کیفی اطلاعات حسابداری را در بانکها افزایش میدهد.
