انتخاب شاخص مناسب جهت ارزیابی عملکرد همواره یکی از مباحث چالش برانگیز در حوزه مطالعات بازار سرمایه بوده است. اثبات توانایی سود حسابداری یا مشتقات آن در ارزیابی عملکرد شرکت ها و برتری آن در رقابت با سایر معیارها یکی از دغدغه های اساسی پژوهشگران حسابداری و سرمایه گذاران می باشد. با آنکه سود منبع اصلی تأمین جریان وجه نقد و زایش ثروت است، اما نتایج بسیاری از تحقیقات نشان داده است که ظاهراً جریان های نقدی عملیاتی درارزیابی ها اهمیت بیشتری دارد. بر این اساس، هدف اصلی این پژوهش بررسی توانمندی و برتری جریان های نقدی عملیاتی در ارزیابی عملکرد نسبت به سود هرسهم می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه شرکت های غیرمالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که با توجه به مدل تشخیص ورشکستگی زمیجوسکی به دو گروه سالم و درمانده مالی تفکیک گردیده و دوره زمانی نیز به دو دوره نرمال و بحرانی تقسیم شده است. بر مبنای نمونه انتخابی و استفاده از آزمون های رگرسیونی چندگانه، یافته های پژوهش نشان می دهدکه در حضور شاخص کیفیت افشا،معیارسودهرسهم برمعیار جریان نقدی عملیاتی برتری مطلق دارد؛ اما درصورت عدم حضور کیفیت افشا، طبیعتاً به دلیل عدم اطمینان به وجود آمده، سنجش عملکرد مبتنی برجریان های نقدی عملیاتی نسبت به سود هر سهم اهمیت بیشتری می یابد
