امید عیسی نژاد

مقدمه: عملکرد خانواده یکی از شاخص­های مهم تضمین­کننده­ کیفیت زندگی و سلامت روانی خانواده و اعضای آن است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر عملکرد وکیفیت زندگی خانواده آزادگان انجام شد. روش: این پژوهش نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و پیگیری (دوماهه) باگروه کنترل که درسال 1395 انجام شد، 30 نفر از آزادگان شهرستان دیواندره، استان کردستان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه مداخله و درمان را به مدت 8 جلسه و هرجلسه 80 دقیقه دریافت کرد. ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده­ها، پرسشنامه­ کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL) و پرسشنامه­ عملکرد خانواده (FAD) مورد استفاده قرارگرفت. تجزیه وتحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار (SPSS-18) و آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره وتحلیل کواریانس یک راهه انجام شد. نتایج: یافته ها نشان داد که میانگین کیفیت زندگی و عملکرد خانواده آزادگان درگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس­آزمون و آزمون­ پیگیری بیشتر بود و تفاوت معنی­داری وجود دارد (p <0/01) و این افزایش در مرحله پیگیری نیز حفظ شده است. بحث: درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی می تواند بر ارتقا و بهبودی کیفیت زندگی و عملکرد خانواده آزادگان تأثیری باثبات و پایدار داشته باشد و جهت افزایش عملکرد خانواده و کیفیت زندگی آزادگان مورد استفاده قرارگیرد.