زمینه و هدف: از جمله ابعاد مهم روان شناختی آزادگان و جانبازان، که در اغلب جوامع می تواند مورد غفلت واقع شود، مشکلات خانوادگی و زناشویی آنان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری برکیفیت زندگی زناشویی و تاب آوری خانواده آزادگان انجام شده است. روش ها: این پژوهش نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون–پس آزمون و پیگیری دوماهه با گروه کنترل در سال 1396 انجام شد. 30 نفر از آزادگان شهرستان دیواندره استان کردستان به روش نمونهگیریِ تصادفی ساده، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل، (هر گروه 15 نفر)، جایگزین شدند. گروه مداخله، برنامه آموزش تابآوری را به مدت 10 جلسه، هر جلسه دو ساعت، طی دو ماه دریافت کرد، ولی گروه کنترل، آموزشی را دریافت نکرد. برای جمع آوری دادهها، پرسشنامه کیفیت زناشویی (RDAS) و پرسشنامه تاب آوری خانواده (FRAS) مورد استفاده قرارگرفت. یافته ها: میانگین کیفیت زندگی زناشویی و تابآوری خانواده آزادگان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، در پس آزمون بیشتر بود و تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0/01) و این افزایش در مرحله پیگیری نیز حفظ شد. نتیجه گیری: آموزش تاب آوری می تواند بر ارتقای کیفیت زندگی زناشویی و تاب آوری خانواده آزادگان تاثیری با ثبات و پایدار داشته باشد.
