امید عیسی نژاد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه توانمندسازی مادران (MEP) بر کیفیت رابطه والد-فرزندی، استرس پس از سانحه، افسردگی و استفاده از تنبیه بدنی در مادران در معرض خشونت خانگی دارای کودکان 6 تا 12 سال استان کردستان بود. این پژوهش از طرح های پژوهش تک موردی A-B-A بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادرانی بود که در طی دو سال گذشته تجربه خشونت خانگی داشتند، دارای کودک 6 تا 12 ساله و ساکن شهرستان سنندج بودند. برنامه توانمندسازی مادران در 10 جلسه 90 دقیقه ای به 8 نفر از مادران خشونت دیده آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از مقیاس تجدید نظرشده تاکتیک های حل تعارض (CTS2)، پرسشنامه والدگری آلاباما (APQ)، نسخه ی دوم مقیاس افسردگی بک (BDI- II)، فهرست رفتاری کودک (CBCL)، مقیاسی برای سنجش اختلال استرس پس از سانحه بزرگسال (PCL-5)، مقیاسی برای سنجش تعامل والد- فرزندی (PACHIQ-R)، مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلال های (DSM-5) (SCID-5-CV) استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که برنامه توانمندسازی مادران (MEP) بر کیفیت رابطه والد-فرزندی، استرس پس از سانحه، افسردگی و استفاده از تنبیه بدنی مادران در معرض خشونت خانگی دارای کودکان 6 تا 12 سال استان کردستان موثر بوده است. بحث و بررسی یافته های این پژوهش نشان دهنده نیاز شدید متخصصان و خانواده ها برای دریافت آموزش های اضافی در مورد اثرات زیان بار خشونت خانگی بر زنان و کودکان و همچنین ارائه راه حل های مناسب برای مقابله با این اثرات می باشد.