تأثیر خانواده به عنوان اولین و مؤثرترین واحد اجتماعی بر فرزندان، امری بدیهی و مشخص است. نگرش فرزندپروری تنبیهی و خشن با رفتار پرخاشگرانه و غیرانطباقی کودک ارتباط دارد. هر چه در خانواده ها، روابط بر اساس منطق و مهربانی باشد و احترام متقابل میان اعضای خانواده بیشتر باشد و همچنین مشکلات مالی و شغلی در خانه وجود نداشته باشد، فرزندان هم مشکلات رفتاری کمتری خواهند داشت. برنامه غنی سازی رابطه والد-فرزندی در سال های آغازین مراقبت (PriCAR) از طریق تقویت ابعاد ارتباطی والد و فرزند جهت بهبود عملکرد ساختاری آن ها حرکت می کند. برنامه غنی سازی رابطه والد _ فرزندی از لحاظ نظری مبتنی بر رویکرد دلبستگی و رویکرد یادگیری _ اجتماعی است، به عنوان یکی از انواع برنامه های تربیتی و با تأکید بر اصول عملکردی برنامه فرزندپروری مثبت جهت تقویت روابط والد _ فرزندی و بهبود رشد اجتماعی و عاطفی فرزندان تدوین و اغلب در قالبی گروهی به کارگرفته می شود. برای این پژوهش از والدین حاضر در مراکز مهد کودک و پیش دبستانی که دارای کودکان 2 تا 6 سال مبتلا به مشکلات رفتاری بودند، تعداد 30 والد انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش فرم والدین پرسشنامه رفتار کودک آیبرگ (ECBI) و پرسشنامه سنجش نگرش فرزندپروری (PPAQ) است. برنامه PriCARE در قالب 6 جلسه و هر هفته یک جلسه به مدت 5/1 تا 2 ساعت برنامه آموزشی به مشارکت کنندگان گروه آزمایش آموزش داده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از طرح تحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد برنامه PriCARE بر مشکلات رفتاری کودکان و نگرش فرزندپروری والدین تأثیر معناداری دارد. شدت پرخاشگری و اضطراب در گروه آزمایش کاهش یافته، رفتار اجتماعی آن ها بهبود داشته ولی نقص توجه تغییر معناداری نداشته است. همچنین PriCARE تأثیر معناداری در بهبود نگرش های فرزندپروری والدین داشته است. نگرش های سهل گیرانه و سلطه-گرانه والدین کاهش معناداری داشته ولی میزان کاهش وابستگی معنادار نبود. اصول کارکردی مورد استفاده در این برنامه آموزشی ضمن کاهش سطح بدرفتاری های کودکان، باعث بهبود عملکرد کودکان در انجام تکالیف و رسیدگی در نقش ها شد.
