دف: هدف این پژوهش مقایسۀ تاثیر آموزش مبتنی بر زوجدرمانی هیجانمدار و زوجدرمانی کوتاهمدت به شیوۀ خود=تنظیمی (SRCT) بر تنظیم شناختیهیجان و راهبردهای مقابلۀ زناشویی والدین دارای فرزند معلول بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با رویکرد کاربردی و با بهره گیری از طرح پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل بود. نمونۀ مورد مطالعه شامل 41 زوج از والدین دارای فرزند معلول بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (زوجدرمانی هیجانمدار، 12زوج و زوجدرمانی کوتاهمدت به شیوه خودتنظیمی، 14زوج) و یک گروه گواه (15 زوج) جایگزین شدند. زوج درمانی هیجان مدار (EFT) در 10 جلسه و زوج درمانی کوتاه مدت به شیوۀ خود تنظیمی (SRCT) در 8 جلسه (هفته ای یک جلسه) بر روی گروه های آزمایش انجام شدند و داده های حاصل از پرسشنامۀ راهبردهای مقابلۀ زناشویی بومن و تنظیم شناختی هیجان با آزمون طرح مختلط اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر زوج درمانی هیجان مدار (EFT) و زوج درمانی کوتاه مدت به شیوۀ خود تنظیمی (SRCT)، باعث افزایش نمرات آزمودنی ها در تنظیم شناختی هیجان و راهبردهای مقابلۀ زناشویی میشود. یافتهها نشان داد، اثر بخشی هر دو مداخله بعد از یک ماه باقی مانده است. نتیجه گیری: با توجه به نقش تنظیم شناختی هیجان و راهبرد های مقابله زناشویی در تعاملات زوجین، لذا پیشنهاد می شود از شیوۀ هیجان مدار و خود تنظیمی برای بهبود راهبردهای مقابلۀ زناشویی و تنظیم شناختی هیجان و کاهش تعارضات زناشویی استفاده کرد.
