امید عیسی نژاد

در این پژوهش مصرف حاد مکمل کافئین بر تغییرات هورمونی و حالات خلقی پس از فعالیت بی هوازی در شناگران مورد بررسی قرار گرفت. لذا بدین منظور 11 دانشجوی ورزشکار تیم شنای مردان (قد: 38/4±7/177 سانتی متر، وزن: 37/5±4/71 کیلوگرم، سن: 96/1±20 سال، شاخص توده بدنی (BMI) 13/1±6/22 کیلوگرم بر متر مربع) با میانگین 7 سال سابقه وزشی به صورت هدفمند انتخاب شدند. معیار ورود به پژوهش شامل عدم سابقه بیماری یا مصرف سیگار بود و اینکه در سه ماه گذشته هیچ دارو یا مکمل ضدالتهابی و یا مکمل های بهبوددهنده عملکرد را مصرف نکرده باشند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. آزمودنی های 2 گروه بعد از 3 روز استراحت و نداشتن فعالیت بدنی در یک طرح تصادفی، متقاطع، دوسوکور، کنترل شده با دارونما، متقاطع اقدام به مصرف کافئین یک ساعت قبل از انجام آزمون کردند و بعد از یک ساعت از آزمودنی ها نمونه خون و سپس در فعالیت اینتروال بی هوازی شنا که شامل 10 تکرار 50 متر شنا با حداکثر سرعت و استراحت 15 ثانیه بین هر تکرار است، شرکت کردند. بلافاصله پس از فعالیت اینتروال بی هوازی شنا نمونه خون گرفته شد. پرسشنامه حالات خلقی توسط ورزشکاران در قبل و بلافاصله بعد از فعالیت اینتروال بی هوازی شنا تکمیل شد. بعد از 3 روز استراحت، مجدداً آزمودنی ها فراخوانده شده و با تغییر مکمل و دارونما بار دیگر با همان شرایط قبلی به مصرف مکمل و دارونما پرداختند، سپس دوباره در فعالیت اینتروال بی هوازی شنا با همان شرایط قبلی شرکت کردند. جهت اندازه گیری عملکرد شناگران، رکورد آن ها در هر مرحله یادداشت شد. نمونه های خون جمع آوری شده جهت اندازه گیری هورمون رشد، تستوسترون، کورتیزول به آزمایشگاه انتقال داده شد، برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که در غلظت هورمون رشد (001/0p= و اندازه اثر= 619/0) و تستوسترون (001/0p= و اندازه اثر= 58/0) در زمان اندازه گیری تفاوت معنی داری وجود دارد (p≤0.05). نتایج آزمون t وابسته نشان داد که غلظت هورمون رشد و همچنین غلظت هورمون تستوسترون در پس آزمون افزایش معنی داری نسبت به پیش آزمون در هر دو شرایط مصرف کافئین و دارونما داشته است. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مربوط به مصرف مکمل کافئین بر غلظت کورتیزول حاکی از معنی دار بود