پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه دلزدگی زناشویی، خودتنظیمی زناشویی و رشد خرد با نقش میانجی آشفتگی ارتباطی و زناشویی انجام شد. پژوهش حاضر به روش توصیفی- همبستگی (پیمایشی) و با استفاده از تحلیل مسیر در راستای مدل یابی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش همه افراد متاهل ساکن در شهر کرمانشاه شاغل در بخش های دولتی بودند. تعداد 370 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و برای گردآوری داده ها پرسشنامه های مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM)، مقیاس غربالگری آشفتگی زناشویی و ارتباطی (SSMRD)، سنجه خودتنظیمی ارتباطی برای روابط کارآمد (BSRERS) و مقیاس رشد خرد (WDS) در اختیارشان قرار گرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که دلزدگی زناشویی با متغیرهای خودتنظیمی زناشویی و رشد خرد رابطه منفی و معکوس و با متغیر آشفتگی ارتباطی رابطه مستقیم و مثبت دارد. همچنین نتایج نشان داد با استفاده از مولفه های رشد خرد و خودتنظیمی زناشویی با نقش میانجی گری آشفتگی ارتباطی می توان مدل ساختاری برای دلزدگی زناشویی گروه نمونه تبیین کرد. به طور کلی می توان گفت استفاده از مولفه های خودتنظیمی زناشویی و رشد خرد در موقعیت های مختلف زندگی به طور معناداری میزان آشفتگی ارتباطی و دلزدگی زناشویی را کاهش می دهد.
