در عصر حاضر، با گسترش فناوری، افزایش تقاضای انرژی و نفوذ منابع تجدیدپذیر، ضرورت برنامهریزی و مدیریت بهینه منابع انرژی به یکی از چالشهای اساسی در سیستمهای انرژی تبدیل شده است. ریزشبکه های چند حامل انرژی، با ادغام حاملهای مختلف انرژی نظیر انرژی الکتریکی، حرارتی، گاز و آب، رویکردی نوین برای بهرهبرداری انرژی و کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی ارائه میدهند. این پژوهش مدلی جامع برای بهینه سازی عملکرد ریزشبکه چند حامل انرژی و مشارکت آن در بازارهای انرژی، مبتنی بر مدل شبکه توزیع شعاعی استاندارد IEEE 33باسه، ارائه کرده است. از روش پخشبار )PF_AC )برای حفظ تعادل توان و پایداری ولتاژ استفاده شده و تجهیزاتی مانند واحدهای تولید همزمان برق و حرارت )CHP ،)سیستمهای ذخیرهسازی، توربین های گازی و بادی، آرایههای خورشیدی و فناوری توان به گاز )P2G )به کار گرفته شده است. مدل پیشنهادی با بهرهگیری از برنامهریزی تصادفی دو مرحلهای، عدم قطعیتهای ناشی از تولید منابع انرژی تجدیدپذیر و تقاضای بارهای مصرفی را با تولید سناریوهای احتمالی مدلسازی کرده و با استفاده از روش مدیریت ریسک ارزش در معرض خطر شرطی )CVaR ،)اختالف هزینههای بهرهبرداری در بدترین و بهترین سناریوها را به حداقل رسانده است. نتایج شبیهسازی نشان میدهد که مدل پیشنهادی، ضمن کاهش هزینههای بهرهبرداری و ارتقای پایداری شبکه، سودآوری اقتصادی ریزشبکه را بهبود داده و امکان بهرهبرداری حداکثری از منابع تجدیدپذیر را با حداقل اثرات زیست محیطی فراهم کرده است. مقایسه ریزشبکه تک حامل با ریزشبکه چند حامل انرژی نشان میدهد که سودآوری اقتصادی در ریزشبکه چند حامل انرژی به میزان 15درصد بیشتر است. این پژوهش چارچوبی نوین برای برنامهریزی بهینه مشارکت ریزشبکههای چند حامل انرژی ارائه میدهد که نقش مهمی در کاهش هزینههای انرژی و تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا میکند.
