طی چند دهه اخیر تغییرات اقلیمی و حوادث طبیعی (سیل، طوفان، زلزله و ...) بطور نمایی در سطح جهان در حال افزایش است. این حوادث بهعنوان رخدادهای با احتمال کم و اثرگذاری بالا شناخته میشوند. بهصورتی که این حوادث طبیعی و حتی گاهاً حملات سایبری باعث بروز خاموشیهای گسترده در سیستمهای قدرت و قطع برق حتی برای چند میلیون نفر میشود که ترمیم آن میتواند ماهها به طول انجامد و خسارات مالی سنگینی تحمیل کند. بروز این مشکلات منجر به پدید آمدن مفهوم تابآوری در سیستم شده است که به چالشها و راه حلهایی برای مقاومت، بازیابی و سازگاری با فجایع طبیعی و سایبری میپردازد. بنابراین ایجاد زیرساختی تابآور که توانایی تحمل وقایع با احتمال کم و تأثیر بالا را داشته باشد ضروری است. از جمله اساسیترین اقدامات جهت افزایش تابآوری سیستمهای قدرت، استفاده از سیستمهای توزیع فعال و بکارگیری تکنولوژیهای جدید مثل شبکههای هوشمند، ریزشبکهها است تا سیستم را از طریق برنامهریزی و بهره برداری در قبل، در حین و بعد از فاجعه تابآوری را بهطور قابلتوجهی بهبود بخشد. روشهای متنوعی برای افزایش تابآوری شبکه در برابر حوادث جوّی طبیعی بهکار گرفته شدهاست که تمرکز آنها بر راهبردهای اصلاحی یا بازیابی در حین و بعد از حادثه است بدون آنکه سیستم را برای خرابیهای بالقوه آماده کنند. روش پیشگیرانه فعال با توجه به جهت حرکت حادثه در سیستم قدرت و همچنین خرابیهای احتمالی المانهای سیستم قدرت، با اتخاذ تصمیماتی توزیع تولیدات بین ژنراتورها را در حین حادثه تعیین میکند. تصمیمات برای توزیع تولیدات بین ژنراتورها در حین حادثه نیازمند سرعت بالا میباشد تا از وقوع خرابیهای آبشاری و خاموشیها جلوگیری شود. در این پژوهش از زنجیره مارکوف برای تصمیمگیری و تنظیم تولیدات ژنراتورها استفاده شده است. اگرچه این روش میتواند از قطعبار تا حد قابلتوجهی جلوگیری کند ولی قادر به جلوگیری از قطع بار کامل نیست. بههمین منظور از سیستمهای ذخایر انرژی سیار نیز در این پژوهش استفاده شده است که ترکیب این دو روش میتواند تابآوری سیستم را افزایش دهد. برای حل مسئله بهینهسازی و انتخاب حالت بهینه سیستم در هر زمان نرمافزار GAMS بهکار گرفته شده است. برای صحت کارکرد روش ارائهشده نیز سیستم 30 شینه IEEE مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج بهخوبی موثربودن روش ارائهشده برای بهبود سطح تابآوری سیستم را در حین حادثه نشان میدهند.