با توجه به اهمیت بالای اتصالات کامپوزیتی این پژوهش در دو بخش آزمایشگاهی (تجربی) و شبیه سازی اتصال پیچی کامپوزیت شیشه اپوکسی را مورد ارزیابی قرار داده است. در هدف اصلی ابتدا از پیچ برای اتصال کامپوزیت شیشه اپوکسی استفاده می شود و این کار به دو صورت تجربی و عددی انجام و نتایج آن ها مقایسه می گردد و سپس با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی بین نتایج آزمایشگاهی و نرم افزاری یک مدل شبکه عصبی تعریف گردیده است. نتایج بررسی صفحات کامپوزیتی نشان می دهد که بیشترین نیروی تحمل شده توسط اتصال کامپوزیتی در فواصل مختلف با هم متفاوت بودند. بیشترین مقدار آن در فاصله ی 4 سانتی متری 5332 و 7093 نیوتن نیرو توسط اتصال تحمل شده است؛ در این فاصله قبل از آسیب دیدگی کامل صفحات کامپوزیت، پیچ اتصال بریده می شود که در این آزمایش صفحات کامپوزیت لهیده شده است. در اتصال های کامپوزیتی هیچ کدام از صفحات کامپوزیتی دچار پارگی کامل نشده اند، اما صفحاتی که به فک متحرک دستگاه متصل بودند، دچار آسیب بیشتری شدند. در تعمیم تنش فون مایسز به حالت آزمایشگاهی برای فواصل دو، سه و چهار سانتی-متری، تنش فون مایسز به ترتیب برابر با 59/313، 57/217 و 71/177 مگاپاسکال می باشد. در مطالعه ی اثر چیدمان میزان تنش فون مایسز محاسبه شده که در فاصله ی 3 سانتی متری با چیدمان عمودی بیشترین مقدار را با میزان 513 مگاپاسکال به خود اختصاص داده است. برای اولین بار بررسی اتصال کامپوزیت شیشه- اپوکسی با استفاده از پیچ مورد بررسی قرار گرفت که این بررسی شامل مقایسه ی نتایج آزمایشگاهی و نرم افزاری بوده است؛ در مطالعه ی حاضر، اثر هم پوشانی دو صفحه ی کامپوزیت در اتصال آزمایشگاهی و نرم افزاری هر دو مشهود است و با افزایش هم پوشانی، میزان تنش تحمل شده توسط اتصال افزایش یافته است.
