تعمیر و نگهداری سازه های دریایی یکی از فعالیت های عمده در صنایع فراساحل محسوب می شود. جوشکاری تعمیری می تواند به عنوان یک فرآیند منطقی که سودمندی و ایمنی اجزای سازه را مطمئن می سازد، انجام شود. یک سازه ی فراساحل بهره برداری شده در طول عمرکاری در معرض شرایط محیطی از جمله تغییرات سیکلی امواج، باد، طوفان، خوردگی و زلزله قرار می گیرد. نتیجه ی اعمال این شرایط به اعضاء ایجاد ترک خستگی در عضوهای سازه می باشد. خستگی در این سازه ها معمولاً شامل ترک هایی است که در ناحیه ی متاثر جوش آغاز می-شود و در راستای ضخامت و در طول جوش شروع به رشد می نماید. در این پژوهش، اثر تعمیر و ساچمه زنی بر روی اتصالات لوله ای به عنوان راه های افزایش عمرخستگی تحقیق شده است. نتایج نشان داد که عمرخستگی اتصالات لوله ای صلیبی ساچمه زنی حدود دو برابر عمرخستگی اتصالات اولیه است. همچنین عمرخستگی اتصالات ساچمه زنی تعمیری حدود 61/0 عمرخستگی اتصال اولیه است. عمرخستگی اتصال لوله ای ساده تحت بارگذاری 18 تن و 20 تن به ترتیب برابر 02/1 و 56/1 عمرخستگی اتصال اولیه است. در تمام اتصالات تعمیری، ترک در پای جوش ایجاد گردید. در ضمن باکاهش مقدار بار به میزان 2 تن، عمرخستگی اتصال به میزان 6/9 درصد افزایش یافت. ضمناً منحنی رشد ترک بر حسب عمرخستگی برای اتصالات استخراج گردید. نتایج تجربی نشان داد که برای تمام اتصالات آزمایش شده، ترک در پنجه ی جوش ایجاد گردیده و ساچمه زنی عمرخستگی را به میزان دو برابر افزایش می دهد. همچنین علاوه بر ایجاد ترک در محل جوش بین شاخه اصلی و فرعی، شاخه اصلی نزدیک خط جوش نیز دچار ترک گردید.
