امروزه بررسی ادبیات روایی هر سرزمینی ضمن شناخت جنبه هایی از فرهنگ و سنت روایتگری آن سرزمین، آن را با روایتگری جهان پیوند می زند و سبب می شود که همگانی های ادبیات روایی آشکار گردد. سرزمین کرمانشاه که نامش با نسل اولِ رمان نویسان ایرانی به شیوه نوین، پیوندی عمیق دارد؛ همچنان مهد پرورش رمان نویسانی است که ممکن است ناشناخته مانده باشند یا ویژگی هایی از رمان نویسیِ این سرزمین شاخص شده باشند که به تمامی بیان حقیقت نباشد. از این رو یکی از رمانهای کمتر شناخته شده کرمانشاه هم به اعتبار خاستگاه نویسنده و هم به اعتبار صحنه رمان که از پیشگامان ادبیات پسامدرنیستی است مورد بررسی قرار گرفته است و مؤلفه هایی مانند: بینامتنیت، تداخل ژانر، تناقض، حضور راوی در داستان، نوسان زاویه دید، به کارگیری فرازبان، عدم قطعیت، ساختارگریزی، پایان بندی، شیوه های مستندنمائی، پارانویا، براندازی زمان و مکان، شخصیت پردازی متکثر و به کار گرفته، نشان داده شده است.
