امروزه بهبود عملکرد سازمانی یکی از مهمترین مباحث برای سازمان ها و شرکت ها بوده و به کارگیری روش های سیستم کنترل مدیریتی نقش مهمی در راستای تحقق آن بر عهده دارند. اما بررسی ها نشان می دهد که در بسیاری از موارد به کارگیری این شیوه ها بدون در نظر گرفتن وضعیت شرکت ازنظر موقعیت آن در چرخه عمر سازمانی انجام می گیرند. بر همین اساس، در این مقاله به بررسی تاثیر مراحل چرخه عمر سازمانی به عنوان یک متغیر تعدیل گر، بر روابط میان روش های کنترل تعاملی و تشخیصی با عملکرد سازمانی پرداخته شده و به منظور ارائه یک تفسیر مناسب تر، پیچیدگی هایی که سازمان ها در مراحل چرخه عمر سازمانی با آن روبرو می باشند، در نظر گرفته شده است. به این منظور، از طریق پرسشنامه نظرات 96 تن از مدیران شرکت های داروسازی در کشور کسب و تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که بکارگیری روش های کنترلی باید متناسب با موقعیت سازمان در چرخه عمر سازمانی اتخاذ گردد و در غیر این صورت ممکن است به کارگیری نابجای این روش ها نه تنها بهبودی حاصل نکند، بلکه منجر به کاهش عملکرد شرکت ها گردد.
