در واحدهای عملیاتی پیوسته، هزینه های تولید از دست رفته به علت توقف بالا است. سود دهی اقتصادی در این صنایع مشروط بر اجرای سیاست نگهداری و تعمیرات مناسب به منظور افزایش دسترسی پذیری و کاهش هزینه های عملیاتی تجهیزات است. در این صنایع، همه سیستم ها از ساده ترین تا پیچیده ترین آن ها، نیازمند نگهداری و تعمیرات زمان بندی شده به منظور کاهش ریسک شکست هستند. در این پژوهش با تاکید بر شرایط واقعی حاکم بر صنایع نفتی در کشور، یک مدل بهینه سازی جدید به منظور زمان بندی بهینه فعالیت های نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه در یک سیستم چند مولفه ای تعمیرپذیر و قابل نگهداری با ساختار سری توسعه داده شده است. بدین منظور فعالیت های نگهداری و تعمیرات به سه نوع اصلی: سرویس مکانیکی، تعمیر و تعویض تقسیم بندی شده است و یا تصمیم به عدم انجام هیچ یک از فعالیت ها گرفته می شود. در واقع مساله پیش رو، یافتن بهترین توالی فعالیت های نگهداری و تعمیرات برای هر مولفه، در هر دوره از افق برنامه ریزی با هدف بیشینه سازی دسترسی پذیری کل سیستم است. در ادامه با درنظر گرفتن یک کمپرسور هیدروژن در یک پالایشگاه نفت، کارایی مدل ارائه شده مورد بررسی قرار گرفته است. به علت پیچیدگی ساختار و غیرخطی بودن مدل ارائه شده، از الگوریتم ژنتیک به عنوان رویکرد حل استفاده شده است. به منظور ارزیابی الگوریتم ارائه شده، نتایج حل الگوریتم فراابتکاری با نتایج بدست آمده از حل مدل توسط نرم افزار LINGO مقایسه شده اند. با توجه به اهمیت تاثیر پارامترها بر زمان بندی پیشنهادی، بر روی مدل تحلیل حساسیت انجام شده است؛ نتایج حاکی از قابل قبول بودن راه حل های الگوریتم ژنتیک در زمان های محاسباتی کم است.
