پروفسور شوآرت در سال 1920 برای اولین نمودارهای کنترل کیفیت (PCC) را معرفی نمود. از آن زمان تاکنون، این نمودارها همچنان یک روش مناسب برای پایش و کنترل فرآیندها تلقی می شوند. با معرفی منطق فازی بسیاری از دانشمندان سعی کردند تا از نمودارهای کنترل فازی را برای افزایش انعطاف پذیری و مواجهه با عدم قطعیت های داده ها استفاده کنند. غالبا در این نمودارها از سطح برش آلفا می باشد برای تعیین میزان فازی بودن نمودارها استفاده می شود که با توجه به شرایط فرآیند و تجربیات گذشته تعیین می شود. ولی تا کنون به این نکته توجه نشده است که تغییر سطح برش آلفا چگونه مقادیر خطاهای نوع 1 و 2 را تغییر می دهد. بدین منظور لازم است که مقدار برش آلفا بگونه ای تعیین شود که تعادل مناسبی بین این خطاها ایجاد شود. در این مقاله ابتدا به معرفی نمودارهای کنترل کیفیت فازی پرداخته و سپس به بررسی رابطه ی بین تغییر برش آلفا و خطاهای نوع 1و 2 و بپردازیم. نتایج به دست آمده می تواند در طراحی اقتصادی نمودارهای کنترل فازی مورد استفاده قرار گیرند.
