زنجیره‌تأمین کالاهای فسادپذیر یکی از پیچیده‌ترین و بزرگ‌ترین بخش‌های صنعت در جهان است. تضمین‌ایمنی و کیفیت این مواد همیشه یک اولویت بوده است. با توجه به ماهیت این صنایع و متنوع شدن محصولات آن‌ها، تصمیم‌گیری در مدیریت زنجیره‌تأمین این نوع محصولات از حساسیت خاصی برخوردار است. این پژوهش به مدل‌سازی و حل یک مسئله شبکه زنجیره‌تأمین سه سطحی پایدار با اهداف کمینه‌سازی هزینه‌های کل، کمینه‌سازی میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و کمینه‌سازی بیشترین مقدار تقاضای برآورده نشده پرداخته است. مدل ارائه شده شامل سطوحی نظیر تأمین‌کننده‌های مواد اولیه، کارخانه‌ها و مشتریان نهایی است. تامین‌کنندگان مواد اولیه، مواد لازم برای تولید محصولات را به کارخانه‌ها ارسال می‌کنند و کارخانه‌ها با توجه به تقاضای غیرقطعی مشتریان، اقدام به تولید و یا انبار مواد اولیه و محصولات نهایی می‌کنند. با توجه وجود عدم قطعیت در پارامترهای زنجیره‌تأمین مفروض، در‌این مدل، پارامترهایی مثل تقاضا، هزینه‌های حمل‌ونقل و هزینه‌های عملیاتی به صورت اعداد فازی ذوزنقه‌ای در نظر گرفته شده‌اند و با استفاده از روش برنامه‌ریزی فازی بهترین مقادیر متغیرهای تصمیم مسئله شناسائی شده‌اند. برای حل مسئله از سه روش مختلف استفاده شده است. روش اپسیلون محدودیت برای حل مسئله در مثال‌های عددی اندازه کوچک مورد استفاده قرار گرفته است که در نتیجه آن 14 جواب کارا تولید شده است. نتایج محاسباتی از جوا‌ب‌های کارا نشان داد، با کاهش مقدار کمبود، مقدار تولید افزایش و در نتیجه هزینه‌های تولید، تامین و توزیع و حمل‌ونقل افزایش می‌یابد. همچنین اثر افزایش تعداد تولیدات و حمل‌ونقل محصولات بر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای شان داده شده است. به علاوه، مشخص شد که با افزایش نرخ عدم قطعیت، به دلیل امکان افزایش مقدار تقاضا در شبکه، هزینه‌های کل تولید، توزیع، خرید مواد اولیه و حمل‌ونقل نیز افزایش می‌یابد. در ادامه، برای حل مثال‌های عددی در اندازه‌های بزرگتر نیز از الگوریتم‌های MOPSO و NSGA II استفاده گردید. پس از تنظیم پارامتر الگوریتم‌های فراابتکاری و حل 10 مثال عددی، مشاهده شد که الگوریتم NSGA II کاراتر از الگوریتم MOPSO برای حل مسئله شبکه زنجیره‌تأمین سه سطحی مورد نظر است.
