با توجه به اهمیت استراتژیک صنایع با تولید پیوسته، این واحدها سعی در حداکثر نمودن ایمنی و سودآوری خود، با ارائه راه‌حل‌های نوآورانه دارند. این هدف بدون حداکثر نمودن قابلیت اطمینان دستگاهها و تجهیزات امکان پذیر نیست. این پژوهش رویکردی در راستای تعالی مدیریت دارائی‌ها‌ی فیزیکی از طریق نگهداری و تعمیرات قابلیت‌اطمینان – محور (RCM) ارائه می‌کند. اهداف این پژوهش حداقل کردن همزمان شاخص ریسک خرابی و هزینه می‌باشد. برای اینکار، نخست تجهیزات حیاتی که خرابی آن‌ها اثر زیادی برتولید، ایمنی و محیط زیست دارد، مشخص شده و حالت‌های خرابی آن‌ها از اطلاعات مطالعه موردی و استاندارد OREDA استخراج گردیده است. سپس پیامد این حالت‌های خرابی مشخص و به کمک روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، رتبه‌بندی گردیده‌است. برای هر یک از حالات برگزیده خرابی، مطابق با روش تحلیل خرابی و پیامدهای آن (FMEA)، فراوانی، شدت پیامدها و عدم‌امکان شناسائی حالات خرابی برآورد شده است. این اعداد همگی، مطابق دستورالعمل مربوطه، اعدادی بین صفر تا 10 بوده و با ضرب آن‌ها شاخص RPN برای اولویت ریسک حالت‌های مختلف خرابی محاسبه شده است. آنگاه راهکارهای پیشگیری از این خرابی‌ها توسط خبرگان پیشنهاد شده و اثر این راهکارها به تفکیک بر فراوانی، شدت و عدم امکان تشخیص هر حالت خرابی، تخمین زده شد. سپس، یک مدل برنامه‌ریزی ریاضی تدوین شد. با اجرای این مدل برنامه اجرائی سالانه اقدامات پیشگیرانه، با توجه به هزینه و اثر آن‌ها بر مُدهای خرابی تدوین گردید. برنامه مذکور همچنین محدودیت‌های منابع انسانی و محدودیت بودجه را نیز مد نظر قرار می‌دهد. این برنامه برای یک نمونه موردی با نرم‌افزار GAMS حل شده و نتایج آن مورد بحث و تحلیل حساسیت قرار گرفت، به گونه‌ای که اثر تغییر پارامترهای مهم مسئله بر پاسخ بهینه بررسی و مشخص گردید. همچنین، رویکرد حل مسئله در ابعاد بزرگ، با روش الگوریتم ژنتیک ارائه و حل شده و نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت. رویکرد پیشنهادی می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های برنامه‌ریزی نگهداری و تعمیرات قابلیت اطمینان-محور (RCM) در صنایع راهبردی، به کار رود.
