افزایش فشار از سوی دولت‌ها و سهامداران بنگاه‌های اقتصادی، نیاز به مطالعه و ارزیابی پایداری زنجیره‌تامین، در سطوح عملیاتی، تاکتیکی و استراتژیک را برانگیخته.و موجب شده است که در طول دو دهه گذشته مقالات متعددی در این خصوص منتشر شوند که این تعداد همچنان در حال افزایش است. اگرچه در چندین پژوهش گذشته مدل‌های پیچید‌ه‌ای به منظور ارزیابی محیطی و اجتماعی ارائه شده است، اما کارآیی این مدل‌ها اغلب با عدم‌در دسترس بودن داده‌ها و فقدان اجماع در موضوع انتخاب معیارهای اندازه‌گیری و رویکرد پیاده‌سازی و استراتژی‌های پایدار محدود می‌شود. این پژوهش بااستفاده از بررسی عوامل پویایی در ابعاد مختلف پایداری، به ارایه مدلی پویا از روابط بین متغیرهای مختلف اثرگذار بر پایداری زنجیره‌تامین می‌پردازد. در مرحله اول این پژوهش، شاخص‌های پایداری، با استفاده از تحقیقات و پژوهش‌های گذشته جمع آوری شده و در یک ماتریس مقایسات زوجی در اختیار خبرگان قرار داده شده و نظرات آن‌ها کسب شده است. نتایج این داده‌ها با روش DEMATEL استاندارد‌سازی شده و به این ترتیب روابط بین مولفه‌ها و متغیرهای ارزیابی پایداری مشخص گردید. سپس از نتایج بدست آمده برای تولید مدل بازخوردی پویا استفاده شده است. تفسیر رفتاری مدل‌ها نشان داد که اتخاذ سیاست‌های مرتبط با مباحث اجتماعی بیش از عوامل اقتصادی بر پایداری زنجیره تامین اثرگذار بوده و در این میان، "ایجاد درک مشترک"، "تعامل با انجمن‌های محلی" و "حجم استخدام" بالاترین امتیاز را در میان همه معیارهای پایداری کسب نمودند. نتایج بدست آمده به تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری در زمینه ارتقاء زنجیره تامین کمک می‌نماید.
