در این پایان نامه˓ اثر هارتمن ( زمان تونل زنی ذرات از سدی که پتانسیل آن بیشتر از انرژی ذرات می باشد با ضخامت سد افزایش می یابد و در سدهای به اندازه ی کافی ضخیم مستقل از ضخامت سد است) و پارادوکس ها و نتیجه ی قابل توجه و جالب آن از جمله وجود سرعت های فوق نوری را ذکر می کنیم و با استفاده از کمیت جدیدی به نام تاخیرگروهی که وینفول آن را به عنوان زمان آزاد شدن انرژی ذخیره شده در نظر گرفت بیان می کنیم که تفسیرهای اولیه به کار رفته بر اساس بحث تغییرشکل مجدد برای توصیف این اثر اشتباه می باشد و به همین دلیل اثر را به شیوه ی جدید تفسیر می شود و از این طریق پارادوکس های موجود در آن بدون نیاز به وجود سرعت های گروه فوق نوری حل می شود.
