نمایشنامه یکی از انواع ادبی است که در طول تاریخ، از زمان یونان قدیم تا کنون همواره از جایگاه والایی بر خوردار بوده و مورد توجه نویسندگان و ادیبان بسیاری قرار گرفته است از آنجا که شخصیت مهمترین عنصر نمایشنامه و محور حوادث آن میباشد بنایراین نقش اساسی و حیاتی در ساختار و پیشبرد آن بر عهده دارد به دنبال این امر شخصیت پردازی نیز اهمیت فوق العاده ای در دنیای ادبیات پیدا کرده است؛ تا جایی که تنها از این طریق می توان به شگرد های نویسنده و اهداف او دست یافت. «هاروت و ماروت» از مهترین نمایشنامه های تاریخ "علی احمد کثیر" است که داستان آن از سوره ی بقره اقتباس شده است. اما نویسنده کارکرد وارانه ای از شخصیت های اصلی و قرآنی ارائه می دهد. این نویسنده توانا سعی نموده است تا مشکلات جامعه اسلامی را به تصویر بکشد و راه حل مناسبی برای مقابله با آن ها ارائه می دهد. در این پایان نامه که بر اساس شیوه ی توصیفی_تحلیلی انجام شده است، مشاهده می شود باکثیر از شخصیت های متنوع و گوناگونی استفاده نموده است تا به بررسی و مقایسه دو اندیشه و عقیده متضاد یعنی یکتا پرستی و بت پرستی بپردازد و همین به جذابیت آن و توجه بیش تر مخاطب افزوده است. واکنش و بر خورد بازیگران با خصوصیات روانی اجتماعی و اخلاقی جامعه همسو است. در این پایان نامه سعی شده است تا علاوه بر بررسی عنصر شخصیت و شیوه پردازش آن ، به نقد و تحلیل تفکر و اندیشه حاکم بر نمایشنامه پرداخته شود و مشخص گردد که پیام نمایشنامه چیست و با کثیر در کجا مرتکب اشتباه شده و از اندیشه اسلامی و قرآنی دور شده است .
