طنز یکی از انواع شعر غنایی است که ظهور آن در ادبیات فارسی بعد از انقلاب مشروطیت و در ادبیات عرب بخصوص در دوره ی عباسی منشا تحولات مهم در ادبیات فارسی و عربی گشته است. از شاعران معاصر در ادبیات عربی و فارسی که این شیوه را در سروده های خود برگزیدند، نزار قبانی و عمران صلاحی هستند که با آگاهی و جسارت تمام لبه تیز انتقادات خود را متوجه اجتماع بیمار و معایب آن کردند ار آنجا که دو شاعر تحت تاثیر جریانات سیاسی و تحولات اجتماعی قرار دارند، طنز های آنان عمدتا در مسائل سیاسی و اجتماعی نمود پیدا می کند که به شکل انتقادات مستقیم همراه با طعن و تمسخر است و با طعن و کنایه جنبه های نا مطلوب رفتار بشری را به چالش می کشاند. پژوهش حاضر، ضمن بررسی مباحث نظری طنز به بررسی و تحلیل تفاوت ها و تشابه ها ی انواع سرود های طنز در اشعار دو شاعر معاصر سوری و ایرانی، نزار قبانی و عمران صلاحی پرداخته است.
