زن واسطه ی رحمت و رأفت خداوند و مظهر جمال الهی است و حیا و عفاف، تدبیری است که وی برای گرانبها کردن خود و حفظ موقعیت خود در برابر مرد بکار گیرد. آنچه از مطالعات متون تاریخی بر می آید نشان دهنده ی آن است که تقریبا در تمامی ملت ها و آیین ها ی جهان، حجاب در بین زنان معمول بوده است. لذا ادیان الهی همگی بر حقیقت پوشش زن تأکید کرده اند، نگارندگان این پژهش بر آنند تا با بررسی ایران باستان، ادیان الهی یهودی، مسیحی و اسلام، دیدگاه این ادیان را به حجاب و عفاف را با روش توصیفی-تحلیلی و با استقاده از ابزار کتاخانه ای بررسی کنند.
