ابوالفتح بستی از مشاهیر مترسلان و شاعران پارسی و تازی در آغاز عهد غزنوی و اواخر قرن چهارم است، در شعر و نثر عربی مهارت بسیار و در هر دو شهرت داشت، او شاعر حکیمی است که به خداوند ایمان داشت و با اقتباس از قرآن و معانی اسلامی به اشعارش رنگ و بوی اسلامی داده است. ارزش های اخلاقی و اسلامی و بویژه حکمت در سر تا سر دیوان او به وضوح مشهود است، از مهم ترین فضایل اخلاقی در اشعار او می توان به احسان و بخشش، صبر و پایداری، قناعت، ناپایداری دنیا، وفاداری، فخر به فضیلت های نیکو، ارزش علم، راز نگه داری، انفاق، عزت نفس، شکر گذاری، قدرت خداوند، ارزش سکوت،توصیه به عدل، رضایت به قضا و قدر،کوچک نشمردن دیگران، پرهیز از غرور، تلاش برای رسیدن به بزرگی و توسل به دین الهی اشاره کرد. پژوهشگر این مقاله به بررسی ارزش های انسانی و اخلاقی در شعر ابوالفتح بستی می پردازد.
