آموزش زبان یکی از مسایلی است که از بدو وجود انسان تاکنون ادامه داشته و پیوسته در حال اجرا و تکامل است و هرچه پیش تر می رویم، ارتباطات انسانی بیش تر به این فرایند نیاز پیدا می کند. زبان عربی و فارسی نیز دو زبان زنده جهان هستند که به دلایل گوناگون سیاسی، جغرافیایی، مذهبی و... پیوسته با یکدیگر در ارتباط بوده و از سوی صاحبان آن ها مبادله شده و آموزش داده می شوند. تفاوت هایی ساختاری و مفهومی بین این دو زبان وجود دارد که باید حین آموزش آن ها مورد توجه قرار گیرند تا بازدهی این امر را بهتر به عمل برسانند. این تحقیق می کوشد تا با روش توصیفی - تحلیلی، به بررسی این تفاوت ها و اهمیت آن ها بپردازد و دشواری های آموزش زبان فارسی به عرب زبانان را با عنایت ویژه به مجموعه کتاب های آموزش زبان فارسی پَرفا، شناسایی نماید تا امر آموزش، با کیفیت و روند بهتری به انجام رسیده و مدرسان زبان فارسی را با نقاط مهم انتقال فارسی به عرب زبانان، آشنا کند. طی این تحقیق به این نتیجه می رسیم که اگرچه زبان فارسی و عربی با یکدیگر اشتراکاتی دارند، ولی مانند هر زبان دیگری ویژگی های خاص خود را دارند که باید حین آموزش ملاحظه گردند. همچنین به دلیل اشتراکات لفظی و معنوی بین این دو زبان، مدرس و زبان آموز ممکن است با ذهنیت های قبلی که دارند در فهم و انتقال آن دچار اشتباه شوند.
