مفهوم روانشناختی نارسیسیسم یا خودشیفتگی جلوهای بسیار آشکار و پر تکرار در اشعار عُمَربن ابی ربیعه و خاقانی دو شاعر از دو دیار مختلف دارد. این پژوهش تلاش می کند ضمن ارائه تعریفی واضح از معنای خودشیفتگی و تحلیل عوامل پیدایش آن در شخصیّت و ادبیات عمربن ابی ربیعه و خاقانی، سطوح متعدد این معنا را در اشعار آن ها تحلیل کند. عُمَربن ابی ربیعه و خاقانی در شعرخویش پدیده خودشیفتگی را به گونه ای مبسوط، هنرمندانه و با برنامه جای داده اند و شخصیت حقیقی و هنری خود را ستوده اند. بر این اساس، این پژوهش در سه سطح مختلف از مفهوم خودشیفتگی را در اشعار آن ها نظاره کرده و نمونه های مرتبط با هر یک را مورد مطالعه قرار داده است. این سه سطح به ترتیب عبارت اند از: خودشیفتگی فردی، خودشیفتگی در برابر مردم عادی، و خودشیفتگی در برابر منتقدان. براساس این دسته بندی، هر دو شاعر به موازات تشدید مخالفت مخاطب، سطح خودشیفتگی خود را افزایش می دهند.
