یکی از موضوعات علم کلام بداء است که متکلمین در قرون گذشته درباره آن سخن گفته اند. این موضوع در حیطه علم کلام محصور نمانده و حتی به عرفان اسلامی نیز راه یافته است، طوری که عارفان بزرگ مسلمان درباره موضوع فوق به بحث و گفتگو پرداخته اند و ابعاد ان را بر اساس مسلک عرفانی خود واکاوی نموده اند. یکی از عارفان نامداری که همین مساله را در آثار خود بویژه در مثنوی مورد نظر قرار داده و نظرات بکری را در این خصوص بیان کرده، مولانا است. دیدگاه او در این باره به گونه ای است که نشان می دهد علاوه بر این که مولانا به مسأله بداء در فعل خدا اعتقاد دارد، زاویه نگرش او در موضوع فوق دیدگاه سایر مذاهب را در این باره پوشش می دهد و نشان می دهد که در جهخان بینی مولانا مسأله بداء جایگاه ویژه ای دارد و او بسیاری از مسائل مربوط به جهان شناسی، خداشناسی و انسان شناسی را پوشش می دهد.
