قرآن کریم به واسطه عمق معانی و غنای واژگانی در کنار ویژگی های منحصر به فرد هنری و بلاغی خود، در مقام ارزشمند ترین منبع دینی، الهام بخش بسیاری از شاعران و ادیبان میلمان گشته است؛ به گونه ای که ایشان از آغازین سال های اسلام از این آبشخور سرشار در سطوح مختلف لفظی و ولژگانی و مفهومی سیراب گردیده اند. سنایی غزنوی یکی از شاعران سده ششم هجری است که به واسطه عرفان نیز شناخته شده است. عبارات و معانی قرآنی یکی از اصلی ترین دستمایه های هنری وی محسوب می گردد. نویسندگان این مقاله درپی آنند که با بررسی دیوان سنایی، ابیاتی که متحلی به آیات قرآنی است استخراج نموده و با استفاده از روش توصیفی اسنادی آیات مرتبط با آن ابیات را بیان کنند.
