بینامتنیت یکی از رویکردهای نقد ادبی معاصر است که به ارتباط و تعامل میان متون می پردازد. بینامتنی قرآن و الهام از داستان ها و آموزه های قرآنی یکی از منابع الهام شاعران معاصر در عصر جدید بوده است. معروف رصافی ، از جمله شاعران نوگرای عصر نهضت ادبی عرب است که از داستان های قرآن کریم برای بیان افکار، دردها و پیروزی های خود و جامعه عربی معاصر به خوبی بهره برده و راهکار خروج از وضعیت موجود را در آن ها جستجو نموده است. زیرا او میان محتوای این داستان ها و رویدادهای جامعه عربی رابطه و تشابهی دریافته و بر اساس اسلوب تناص یا بینامتنی برای پشتوانه سازی اشعاز خود استفاده کرده است. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی سعی می کند بینامتنیت داستان های قرآنی و تجلیات آن را در اندیشه ها و اشعار معروف رصافی برری نماید.
