ظهور جریان های فکری، مکتب های ادبی و سرچشمه های آن، در نیمه دوم قرن نوزدهم به اوج خود رسید. روش های بیانی و شیوه های تعبیر نیز متفاوت شد تا شاعران و ادیبان با اتخاذ شیوه ی مناسب، تجربیات عصر نوین را به مردم و جامعه منتقل سازند. از این رو بسیاری از شاعران با صراحت اعلان کردند که باید قالب و زبانی نو و متفاوت با شعر کهن عربی مورد استفاده قرار گیرد یکی از برجسته ترین ویژگی های شعر ادونیس رویکرد اسطوره ای است. این شاعر ضمن آگاهی وسیع و کامل از میراث اسطوره ای جهان، سعی می کند از محدودیت های آن رها شود و با در هم شکستن اشیاء و عناصر موجود جهان، تفسیری نوین از جهان و جامعه ارائه دهد. ادونیس و اسطوره با هم در می آمیزند و شاعر این یگانگی تراژیک را با بیانی نمایشی به ما نشان می دهد و چون جهانی می اندیشد و به جهانی شدن شعراش فکر می کند، غالباً از پنجرۀ اسطوره های ملل مختلف و نیز از روزنۀ غمنامه های عربی – غربی به جهان می نگرد. رویکرد اسطوره ای ادونیس را تجارب فردی اجتماعی او می سازد و از اسطوره برای بیان رویدادهای فکری، سیاسی و اجتماعی معاصر جهان عربی به خوبی کمک می گیرد. آفرینش اساطیر جدید، ایجاد پیچیدگی در اساطیر، وارونه ی کردن اساطیر، تنوع و کثرت اسطوره ها برخی از ویژگی های شعر اسطوره ای وی است که مورد بررسی قرار گرفته است.
