یکی از بحثهای مهم معرفتی که تأثیر بسزایی در نگاه انسان به هستی و چگونه زیستن او دارد، مسئله قضا و قدر و رابطه آن با افعال انسان به ویژه دعا و نیایش است . مفهوم دعا که گستره وسیعی از انواع ارتباط انسان با خداوند و با موجودات فراطبیعی را شامل میشود، از نظر محتوا به چهار دسته تقسیم میگردد: دعای حاجت و نیاز، ثنا و ستایش، سپاسگزاری و طلب بخشش و توبه. در این میان آنچه از نظر فلسفی چالش برانگیز است، دعای حاجت و نیاز است که پرکاربردترین و مأنوس ترین نوع دعا در زندگی عموم مردم است یا. ن قسم از دعا چه به شیویه صامت انجام گیرد و به چه شیوه انفراد ی و یا جمعی، چه برا ی فرد دعاکننده باشد و چه برای دیگری، خاستگاه سؤالهای فلسفی متعددی است.
