محمد قادرمزی

در این مطالعه از یک لیگاند آمیدی به نام N', N-بیس (2-کربوکسیل فنیل) پیریدین-2، 6-دی کربوکسامید (L) استفاده شد که قبلا تهیه و ساختار آن به وسیله پراش پرتو ایکس تعیین شده بود. در ابتدا کمپلکس های فلزی از واکنش نمک های آنتیموان (III)، بیسموت (III)، گالیوم (III)، سرب ( (II و قلع (IV) با لیگاند مذکور تهیه شدند. ساختار کمپلکس ها با استفاده از تکنیک های مختلف شامل FT-IR،CHN ،A.A. و 1HNMR تایید شد. کلیه ترکیبات سنتزی از نظر خواص الکتروشیمیایی تحت گاز آرگون و اکسیژن بررسی شدند. اثر سمیت روی ترکیبات سنتزی در مقابل سه رده سلول سرطانی متفاوت شامل MCF7 (سلول های سرطان پستان انسان)، HL60 (سلول های سرطان خون انسان) و HT29 (سلول های سرطان روده بزرگ انسان) با استفاده از روش MTT (دی متیل تیازول – 2 و 5 دی فنیل تترازولیوم برمید) تست شد و مشخص شد که اکثر کمپلکس ها تاثیرات بیشتری نسبت به لیگاند دارند. مقایسه نتیجه به دست آمده از مطالعات الکتروشیمیایی و خواص سمیت ترکیبات تایید می کند که رابطه مستقیمی بین خاصیت بازدارندگی ترکیبات و پتانسیل فرمال وجود دارد به صورتی که ترکیباتی با پتانسیل فرمال بیشتر اثرات ضد سرطان قوی تری دارند. در این مطالعه کمپلکس های آنتیموان و قلع با بیشترین میزان اثرگذاری بر هر سه رده سلولی، مخصوصا سلول های MCF7 جهت مطالعات بیشتر در زمینه تعیین پتانسیل غشا میتوکندری و تولید گونه های اکسیژن فعال در سلول های ذکر شده انتخاب شدند.