سرمایه فکری به عنوان یک پاردایم جایگزین، با هدف شناسایی، اندازه گیری، گزارشگری، و مدیریت دارایی های دانش بنیان ظهور کرده است. این واقعیت جدید چالشها و فرصتهایی را برای رشته و حرفه حسابداری بوجود آورده است. حرفه ای که بطور سنتی در مواجهه با شناسایی و اندازه گیری مسائل پیرامون دارایی های نامشهود با مشکل مواجه بوده است. علی رغم اهمیت دارایی های فکری در اقتصادهای دانش بنیان و در استراتژی های شرکتی و نیاز برای چارجوبهای تنظیمی برای حرفه حسابداری این منابع و عوامل نامشهود ارزش آفرین در شرکت، حسابداری آن در صورتهای مالی به دلایل مختلفی رشد زیادی نکرده است. این دلایل بطور کلی در رویکرد محافظه کارانه حرفه حسابداری و تفوق ویژگی کیفی قابلیت اتکا بر ویژگی کیفی مربوط بودن جای می گیرند. این مقاله پس از مرور ادبیات سرمایه فکری در تلاش است که روشهای اندازه گیری و گزارش دهی سرمایه فکری هم در سطح اجزاء تشکیل دهنده و هم در سطح سازمانی آن ارائه نماید. درنهایت این مقاله تلاش خواهد کرد که یک مبنای جستجوگرایانه ای را برای سیستمها و فرایندهای حسابداری ارائه کند که در مدیریت کارآمد دارایی های فکری مفید باشد.
