در این مقاله از شاخص بهره وری عوامل کل (TFP) Hicks-Moorsteen که توسط اودونیل با هدف تجزیه و تحلیل تغییرات بهره وری و کارایی در سیستم بانکی طراحی گردیده استفاده شده است. مزیت این رویکرد در مقایسه با شاخص بهره وری مال کویت در این است که در این رویکرد نیازی به فرضیه سازی در زمینه رفتار خوش بینانه موسسه، ساختار بازارها، و یا بازده در مقیاس حجم وجود ندارد. در این مقاله اثرات قوانین وضع شده در زمینه صنعت بانکداری که از سال 1384 عملیاتی گردید، از طریق تجزیه و تحلیل عملکرد یک دوره پنجساله (1387-1382) با فرض متغیر بازده در مقیاس حجم مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که هرچند صنعت بانکداری ایران در طی دوره مورد مطالعه ناکارآمد بوده، اما سطح کارآیی فنی این صنعت که در سالهای 1385-1382 شاهد بهبود هایی بود که با ابلاغ قانون جدید روند نزولی بخود گرفت. در طی مورد مطالعه، کارآیی صنعت بانکداری از یک رشد منفی برخوردار بوده است. بطور کلی، تغییرات در ظرفیت ارائه خدمات و همچنین کارآیی در مقیاس حجم دارای اثرات محسوسی بر بهره وری بوده است.
