مدیریت کیفیت یک نوع فلسفه مدیریتی بوده که دارای اصول، شیوه ها و تکنیک های مختص به خود می باشد. مدیریت کیفیت بر موضوعاتی همچون بهبود مستمر، افزایش مشارکت کارکنان، کار گروهی، فرایندگرایی، استفاده از شاخص های رقابتی، رهبری متعهدانه و اندازه گیری صحیح و مداوم نتایج تاکید دارد. نقش رویه های مدیریت کیفیت در کسب مزیت رقابتی واحدهای تولیدی قابل توجه است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش رویه های مدیریت کیفیت بر عملکرد واحدهای تولیدی با رویکردی جامع گرایانه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل واحدهای تولیدی شهر تهران و حجم نمونه نیز 245 نفر می باشد. از مدل سازی معادلات ساختاری برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. از مدل سازی معادلات ساختاری برای آزمون روابط مفروض فی مابین رویه های مدیریت کیفیت و عملکرد واحدهای تولیدی استفاده شده است. فرضیه های پژوهش حاضر شامل دو دسته کلی الف) روابط میان رویه های مدیریت کیفیت با یکدیگر شامل 19 فرضیه و ب) روابط میان رویه های مدیریت کیفیت با عملکرد شامل 5 فرضیه می باشند. از 19 فرضیه بخش الف 18 فرضیه تایید شدند. بدین معنی که بین متغیرهای سبک رهبری، استراتژی کیفیت، واحد کنترل کیفیت، آموزش، مشتری مداری، مدیریت کیفیت عرضه کنندگان و ارائه اطلاعات تحلیلی با یکدیگر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. تمامی فرضیه های بخش ب نیز تایید شدند. بدین معنی که متغیرهای روابط میان کارکنان و مدیریت فرایند بر عملکرد بخش های تولیدی و غیرتولیدی تاثیر مثبت و معناداری دارند. درکل رویه های مدیریت کیفیت از طریق اثرگذاری بر متغیرهای روابط کارکنان و مدیریت فرایند بر عملکرد بخش های تولیدی و غیرتولیدی اثرگذار هستند. همچنین متغیرهای جمعیت شناختی جنسیت، سن، تحصیلات، سنوات خدمتی، پست سازمانی، نوع صنعت بر برخی از متغیرهای یازده گانه پژوهش اثرگذار هستند.
