امروزه کمبود منابع آبی به یکی از دغدغه های جدی جامعه بشری تبدیل گشته، بطوریکه راهکارهای فنی و مهندسی به تنهایی قادر به حل این معضل نبوده و توجه به جنبه های غیرفنی آن به یک ضرورت انکار ناپذیر تبدیل گشته است. از این رو پژوهش حاضر تلاش دارد تا با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق رویکرد تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی نقش حسابداران در افزایش بهره وری آب را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش گردآوری دادهها توصیفی ـ پیمایشی، از نوع همبستگی است. داده های پژوهش از طریق توزیع پرسشنامه بین 168 حسابدار شاغل در غرب کشور جمع آوری شده است. دوره زمانی پژوهش حاضر نیمه اول سال 1400 می باشد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر حسابداران می توانند از طریق سه مولفه هزینه یابی آب/ارزش گذاری اقتصادی آب، گزارشگری آب و هزینه های شهرت در فرایند مدیریت بهره وری آب ایفای نقش نمایند. براساس تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم بار عاملی سه مولفه مذکور بر روی سازه اصلی (نقش حسابداران در افزایش بهره وری آب) به ترتیب عبارتند از: هزینه یابی آب/ارزشگذاری اقتصادی (74/0) و گزارشگری آب (69/0) و هزینه های شهرت (62/0). همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد متغیر جمعیت شناختی سنوات خدمتی بر روی هر سه سازه و متغیر جنسیت فقط بر سازه ارزش گذاری اقتصادی تاثیرگذار هستند. بقیه متغیرهای جمعیت شناختی (سن، مدرک تحصیلی و نوع سازمان) بر روی سازه های اصلی پژوهش تاثیر معناداری ندارند.
