ساده ترین و شهودی ترین شیوه گزارشگری ابزارهای مشتقه در قالب پرتفوی، گزارش فرصتها بصورت ناخالص می باشد. بهرحال، این مورد اغلب بطور اشتباه بعنوان شاخصی از فرصت/ریسک اقتصادی که می تواند بعنوان نتیجه حاصل از فعالیت اوراق مشتقه قلمداد گردد، محسوب می گردد. گزارشگری این نوع موضوعات نیازمند محاسبه برخی از شاخصهای مرتبط با جایگاه اوراق مشتقه می باشد.محدویت اصلی گزارشگری اوراق مشتقه به روش خالص در این است که این روش قادر به گزارش ارقام بالاتر از سطح پرتفوی نیست. این مورد می تواند پیامد غیرقابل اجتناب این واقعیت (برخلاف فرصت ناخالص)که ریسک افزایشی نیست، باشد.
