امروز یکی از مشکلات عمده در پرورش ماهی ها و سایر ابزیان، مسمومیت انها در اثر آلودگی به قارچ های بیماریزا از جمله انواع آفلاتوکسین ها می باشد. غذای این جانوران می تواند عامل مهم انتقال این سموم باشد. غذای ماهی ها بسیار متنوع بوده و گاه به عنوان محصولی انباری می تواند از زمان انبار تا مصرف در معرض برخی حشرات آفت قرار گیرد. بسیاری از حشرات علاوه بر خسارت مستقیم روی این محصولات می تواند شرایط را برای دیگر عوامل بیناریزا مثل قارچ ها فراهم کند. بسته بندی می تواند در هجوم این افات به محصول نقش موثری داشته باشد. هدف این تحقیق انتخاب ماده مناسب برای این بسته بندی می باشد. پنج نوع ماده رایج برای این بسته بندی ها(paper,PE,PVC,PPو Cellophane) با ضخامت 21 میکرومتربرای بسته بندی مواد غذایی بکار رفتند. 20 عدد حشره بالغ T. castaneum و S. panicurrum به عنوان آفات مهم پای فاژ در اطراف بسته ها رهاسازی شدند. سپس هر بسته در ظرفی در انکوباتور در شرایط1 +27 درجه سانتیگراد و5+ 65% رطوبت نسبی قرار داده شدند. هر آزمایش 5 تکرار داشت. نتایج بعد از گذشت 15 روز نشان داد که ماده غذایی بسته شده با کاغذ بیشترین آلودگی را داشت در حالی که محصول درون پلیمر پلی پروپیلین کاملا سالم بود. بین سایر مواد هم در سطح اماری 5% اختلاف معنی داری وجود داشت.بطوریکه به ترتیب سلوفان، پلی اتیلین و سپس پلی ونیل کلراید دارای نفوذپذیری بالایی در برابر آفات بودند. همچنین قدرت نفوذ S. panicurrum با توانایی آلودگی 91/7% محصول بیشتر از T. castaneumبا توانایی آلودگی 69% بود. سرانجام نتایج نشان داد که بهترین ماده برای بسته بندی مواد غذایی پلیمر PP می باشد که این ماده بای بسته بندی مواد غذایی بمنظور کنترل حشرات آفت بدون بدون استفاده از افت کشهای شیمیایی میتواند موثر باشد.
