هدف پژوهش حاضر تحلیل تآثیر قواعد مختلف بازی در ابعاد کوچک بر عملکرد حمله ای فوتبالیست های نوجوان بود. 10 بازیکن زیر 13 سال (3/2 ± 8/11 سال) به دو تیم تقسیم شدند. دستورالعمل شامل سه جلسه آزمون جداگانه به فاصله یک هفته ای بود. در هر جلسه، تیمها (4×4 با دروازه بان) در سه شرایط متفاوت و طی دوره های 8 دقیقه ای با 3 دقیقه استراحت با یکدیگر مسابقه می دادند.توسط مقیاس ارزیابی عملکرد حمله ای، شاخص های عملکرد ساده و ترکیبی برای شناسایی عملکرد حمله ای دو تیم استفاده شدند. برای بررسی روایی درون آزمونگر، 20% کل داده ها به فاصلهیک هفته ای مشاهده و نشانه گذاری شدند. نتایج کاپای وزنی توافق 84 تا 99% بودند. نتایج نشان دادند که عامل «قواعد بازی» اثری معنی دار بر شاخص های ساده و ترکیبی داشت به جز تعداد شوتها و نسبت گلها به شوتها. در شرایط پاس دو ضرب، «میزان مشارکت جمعی» بیشتر از دو شرایط دیگر بود. شاخص «مداخله فردی بر توپ» در شرایط سه پاس بزرگتر از دو شرایط دیگر بود. شرایط بازی آزاد نیز موجب اتخاذ رویکرد فردی بیشتری از بقیه شرایط شد. طبق این مطالعه، دستکاری کردن قیود تکلیف می تواند مربیان را به سوی رفتار دلخواه سوق داده، موجب مشارکت فعالانه بازیکنان نوجوان در فرآیند حل مساله شده و منجر به اکتساب مهارت و بهبود عملکرد آنان گردد.
