مهارتهای روانی و خودکارآمدی از عوامل مهم موفقیت ورزشکاران در سطوح بالای ورزشی به شمار می آید. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مهارتهای روانی پایه، روانی-جسمانی و شناختی ورزشکاران مرد برتر رشته های گروهی و انفرادی استان خوزستان و رابطه این مهارتها با خودکارآمدی آنان است. روش این تحقیق توصیفی و از نوع میدانی است. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه سنجش مهارت های روانی اوتاوا (OMSAT2) سالملا و همکاران (1992) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز (1983) است.روایی و پایایی این پرسشنامه ها موفقیت آمیز گزارش شدند. نمونه آماری تحقیق را 100 ورزشکار برتر رشته های گروهی و 100 ورزشکار برتر رشته های انفرادی استان خوزستان تشکیل می دادند. پس از جمع آوری داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی مانند آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح کمتر از p<0.05 نشان داد بین مهارت های روانی پایه و روانی-جسمانی و مهارت های شناختی ورزشکاران گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین مهارت های روانی ورزشکاران گروهی و انفرادی با خودکارآمدی آنان همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که مهارت های روانی و خودکارآمدی اهمیت یکسانی در ورزشکاران برتر رشته های انفرادی و گروهی دارد و اجزای جدایی ناپذیر رقابت های ورزشی به شمار می روند.
