در این تحقیق حرکت نانوذرات مغناطیسی در یک میکرورگ حاوی جریان خون با هندسه ی ساده (صاف)، با در نظر گرفتن گلبول های قرمز خون، مورد بررسی قرار گرفته است. رگ همچنین در معرض میدان مغناطیسی غیریکنواخت و ثابت (حاصل از یک آهنربای دائم)، قرار دارد تا نانوذرات به سمت محل هدف (تومور سرطانی) هدایت شوند. اهمیت تحقیق حاضر، در "درمان سرطان به صورت هدفمند" می باشد. چراکه در روش های رایج درمان سرطان، تأثیرات جانبی منفی وجود دارند. از اهداف تحقیق حاضر آن است که با در نظر گرفتن برهمکنش نانوذره-نانوذره و گلبول قرمز-نانوذره تحت اثر میدان مغناطیسی، تلاش شود تا گامی مهم به سوی در نظر گرفتن شرایط واقعی موجود در بدن برای عملی شدن دارورسانی هدفمند تحت تأثیر میدان مغناطیسی، برداشته شود. پارامترهایی که در این تحقیق جهت یافتن مناسب ترین درصد جذب نانوذره تغییر داده شده اند، این ها هستند: قطر نانوذرات در بازه ی ، فاصله ی قائم آهنربا تا محور رگ، نیروی برهمکنش ذرات و گلبول قرمز برهمدیگر؛ یعنی وجود و عدم وجود آن و همچنین نیوتنی و غیرنیوتنی بودن جریان خون. از نتایج به دست آمده می توان این طور استنباط کرد که با افزایش قطر نانوذرات مغناطیسی، نیروی مغناطیسی وارد بر آن ها افزایش یافته و ذرات با قطر بیشتر، زودتر جذب می شوند و مسیر کمتری را در رگ می پیمایند. همچنین احتساب نیروی برهمکنش نانوذرات و گلبول های قرمز، باعث کاهش در میزان جذب نانوذرات مغناطیسی می شود. به عنوان مثال در بین حالت های بررسی شده، در یک مورد، به طور متوسط، این نیرو توانست تا 20%، موجب کاهش در میزان جذب نانوذرات شود.
