هدف تحقیق حاضر واکاوی عوامل مؤثر بر نگرش توت فرنگی کاران نسبت به کشت پایدار توت فرنگی می باشد. توت فرنگی بیش از سایر میوه ها در خطر جذب مواد شیمیایی قرار دارد، لذا بررسی کشت این میوه از لحاظ پایداری امری ضرورری است. این تحقیق از نوع کاربردی است که به روش توصیفی- همبستگی، با شیوه پیمایشی صورت گرفته است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه توت فرنگی کاران شهرستان سنندج می باشد که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه برابر150 نفر تعیین و به شکل تصادفی انتخاب شدند. ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه بود که روائی صوری آن مورد تایید اساتید ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه کردستان قرار گرفت. با استفاده از مطالعه راهنما پایائی پرسشنامه برای بخش سنجش نگرش کشاورزان به کشت پایدار برابر 65/0بدست آمد که معرف مناسب بودن آن می باشد. یافته ها نشان داد تمایل بیشتر کشاورزان به رعایت شاخص های پایداری در زمینه کشت توت فرنگی در حد متوسط و خوب است.
