پایین بودن عملکرد آبیاری سطحی و وجود مشکلاتی چون مصرف بی رویه آبهای زیر زمینی سبب گردیده است که در سالهای اخیر سازمانهای اجرائی به طور وسیعی در زمینه گسترش فناوریهای آب اندوز اقدام به سرمایه گذاری کنند. اما با وجود حمایتهای فراوان از این فناوری چون سایر فناوری ها شاهد عدم استقبال زارعان از آن هستیم. این مقاله به واکاوی دلایل عدم بهره گیری زارعان از فناوری آبیاری بارانی در روستای بیلو میوان می پردازد. این پژوهش به شکل تحقیق موردی، تحلیل چند دیدگاهی انجام شده است. در این روش کنش ها و واکنش های میان عوامل موجد تغییر یک پدیده خاص به طور عمیق واکاوی می شود، و این امکان برای محقق به وجود می آید که به یک مفهوم کلی و جامع دربارۀ آن پدیده دست یابد. اطلاعات از دید زارعان، کارشناسان ترویج و مدیر عامل تعاونی تولید مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد، که عوامل متعددی چون فشارهای سازمانی، تأمین اعتبارات با یارانه مناسب و عدم پرداخت هزینه احداث از سوی زارعان در نشر و پذیرش نوآوری مربوطه مؤثر بوده است. همچنین عوامل عدم تداوم این فناوری عبارتند از: الف) ویژگی های زارعان شامل: بالا بودن سن، پایین بودن سطح سواد و مهارت آنها، م نیز کوچک بودن، چند قطعه ای و پراکنده بودن مزارع آنها، ب) ناسازگاری فناوری به سبب بالا بودن سطح ایستائی آب در منطقه، بارندگی زیاد، بادخیز بودن منطقه، زمینهای رسی، عدم محدودیت آب در منطقه و کیفیت پایین قطعات و ج) ضعف نظام اجرائی.
