هدف تحقیق حاضر واکاوی عوامل مؤثر بر نگرش توت فرنگی کاران نسبت به کشت پایدار توت فرنگی می باشد. توت فرنگی بیش از سایر میوه ها در خطر جذب مواد شیمیایی قرار دارد، لذا بررسی کشت این میوه از لحاظ پایداری امری ضرورری است. این تحقیق از نوع کاربردی است که به روش توصیفی- همبستگی، با شیوه پیمایشی صورت گرفته است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه توت فرنگی کاران شهرستان سنندج می باشد که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه برابر150 نفر تعیین و به شکل تصادفی انتخاب شدند. ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه بود که روائی صوری آن مورد تایید اساتید ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه کردستان قرار گرفت. با استفاده از مطالعه راهنما پایائی پرسشنامه برای بخش سنجش نگرش کشاورزان به کشت پایدار برابر 65/0بدست آمد که معرف مناسب بودن آن می باشد. یافته ها نشان داد تمایل بیشتر کشاورزان به رعایت شاخص های پایداری در زمینه کشت توت فرنگی در حد متوسط و خوب است. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون بین متغیرها نشان داد که بین میزان مشارکت در فعالیت های ترویجی و اعتماد به منابع اطلاعاتی با نگرش کشاورزان نسبت به کشت پایدار توت فرنگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین تعداد اعضای خانوار و نگرش توت فرنگی کاران رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. در نهایت با استفاده از رگرسیون گام به گام این سه متغیر توانستند به ترتیب7، 4، 3 درصد از تغییرات متغیر وابسته تحقیق (14%) را تبیین کنند.
