بازار و بازاریابی محصول گندم ایران در انحصار دولت است. هدف اساسی دخالت دولت در بازار از یک طرف تقویت عرضه داخلی و امنیت غذایی از طریق سیاست های حمایتی و از طرف دیگر استفاده از عرضه خارجی در صورت لزوم از طریق واردات به منظور حفظ ثبات قیمتی است. باوجود این، معلوم نیست دولت در رسیدن به اهداف فوق تا چه میزان موفق بوده است. مطالعه حاضر، درصدد بررسی دستاوردهای دخالت دولت در بازار گندم با استفاده از الگوی ماتریس تحلیل سیاستی است. داده های مورد استفاده عمدتا از بانک اطلاعات طرح هزینه محصولات زراعی وزارت جهاد کشاورزی بدست آمد. نتایج مطالعه نشان داد دخالت های دولت در بازار، ضمن افزایش عرضه داخلی و بهره وری فیزیکی موجب افزایش سودآوری کشت این محصول و درنتیجه بهبود رفاه تولیدکنندگان آن شده است. با وجود این، در مجموع دخالت های دولت در بازار و بازاریابی گندم، با لحاظ هزینه های واقعی براساس قیمت های جهانی، موجب افزایش رفاه مصرف کنندگان و رفاه کل جامعه نشده است. بعلاوه، دخالت های دولت موجب تقویت قدرت رقابتی و بهبود معیارهای مزیت نسبی نشده است.
